Gedichten
Voor me lieve Marijke…
Daar liepen we dan samen in de warme zon..
Jij met je lieve gezichtje waar iedereen om lachen kon..
Je was echt mijn kleine maatje..
Lekker samen een ijsje eten me kleine zonnestraaltje.
Samen dansten we op jou mooie ernst en bobbie muziek..
Er is er geen 1 die ook maar iets op jou lijkt je bent uniek.
de scheetplaneet zingen we en je begint te stralen..
En kom je weer even een dikke knuffel bij me halen
Trots met jou naast me zijde gaan we naar het strand..
Heel lief kijk je me aan en geef je me jou hand.
We hebben echt een mooie vakantie gehad,
Na al die dagen was ik je nog steeds niet zat:)
Je moet weten voor mij is niks te dol..
Ook al ben ik 50 dan hebben we nog steeds samen lol
Sta altijd voor jou klaar..
Wij 2 nichtjes een mooi paar.
Hou Van Jou ..
Liefs Femke
Geboorte van een kind met Downsyndroom
Hee lief klein kindje
Zeg kleine schattebout
Je ligt hier stil te slapen
Bent nog maar een paar uur oud
Jij hebt in je korte leven
Al heel wat teweeg gebracht
Van een hele zonnige morgen
Naar een diepe duistere nacht
Maar ook de donkerste nachten
Worden ooit weer licht
Als ik lig te kijken
Naar jouw lief gezicht
Ook al ben je dan geboren
Met een extra chromosoom
En noemt men dat in de volksmond
Het Down Syndroom
gedicht geschreven door
Ine Hollink © Ine Hollink November 2002
Hou van mij
Met een onschuldige blik kijk jij me aan.
In je grote kinderogen blinkt er een traan.
Je neemt me vast en geeft me een dikke zoen.
Je knuffelt mij, iets dat je anders nooit zou doen.
Dan vraag ik jou, “Wat is er lieve schat ?”.
“Heb je geen goede dag gehad ?”.
Ik wrijf door je haren en geef je een zoen.
Verscholen in mijn trui vraag je met een betraande stem,
“Zeg mama, hou je van mij om wie ik echt ben ?”.
Dan kijk ik je aan en zie je betraande snoet.
“Natuurlijk mijn schat, dat weet je toch goed”.
Dan komt het verhaal, het ligt zwaar op je hart.
“Op school lachen ze me uit en roepen me na”
“Jij stomme mongool jij bent zo achterlijk als wat,
jij hoort hier niet thuis maar in een diep donker gat !”
Je kijkt me zo aan, een zieltje zo rein,
met onschuldige ogen waarin te lezen staat,
“Ik heb toch niet gevraagd om anders te zijn”.
Ik zeg je mijn schat “Het is niet je snoet dat echt telt,
maar wat je draagt in je hart.
De eenvoud, de pijn maar vooral je sterke kracht”.
Als de mensen niet verder zien dan je ondeugende snoet,
dan zijn ze zelf niet gelukkig en leven niet zoals een mens leven moet.
De mensen zijn hard, daar kan je vanop aan.
Maar samen met je familie en je vrienden, zul je er wel omheen kunnen gaan.
En mijn lieve schat, ik hou nog steeds veel van jou,
net zoveel als de eerste dag.
Toe geloof me nou.
Die mooie lach die jij mij nu schenkt,
is veel meer waard dan wat iemand anders denkt.
Dus droog je tranen en geef me nog een dikke zoen.
Laat ze maar zeggen wat ze willen.
Je bent en blijft mijn lieve, knappe en schattige kapoen.
gedicht geschreven door: Anja Loo
Voor marijke……
Ook al ben je van buiten iets anders dan de rest
en word je misschien ooit gepest
Moet je weten dat er mensen zijn die van je houden
mensen op wie je kunt vertrouwen
Je bent een geweldig kind
en ik denk dat iedereen dat wel vind
Als je soms even bij iemand wil zijn
moet je weten dat ik er altijd voor je zal zijn
Je bent mijn lieve kleine nichie
Gewoon een lekker wichie
Als ik naar jou kijk..kijk ik met een lach
dat is iets wat iedereen weten mag
gedicht geschreven door: Femke Vriese (nicht van Marijke)
God kiest een moeder voor een gehandicapt kind.
De meeste vrouwen worden per ongeluk moeder, sommige door een bewuste keuze, enkelen door sociale druk en enkele doordat het zo hoort.
Dit jaar alleen al, zullen er bijna 100.000 vrouwen zijn die moeder worden van een gehandicapt kind.
Heb jij je wel eens afgevraagd hoe die worden geselecteerd???
Op de een of andere manier stel ik me voor, dat God over de aarde zweeft om de vrouwen uit te zoeken, met de grootst mogelijke zorgvuldigheid!
Terwijl Hij ze observeert, geeft Hij een engel instructies om het op te schrijven in een enorm groot boek!
“Ärmstrong, Beth; een zoon met als beschermheilige Matthew.”
“Forrester, Majorie; een dochter met als beschermheilige Cecelia.”
“Rudledge, Carrie; een tweeling met als beschermheilige ….. geef haar Gerard maar. Want hij is gewend aan godslastering.”
Tenslotte geeft hij een naam door aan de engel en glimlacht. Geef haar maar een gehandicapt kindje.
De engel is nieuwsgierig. “Waarom een gehandicapt kindje voor haar?? Ze is altijd zo gelukkig en blij.”
“Juist daarom!” lacht God.
“Als ik een gehandicapt kindje over zou laten aan een moeder die niet weet wat geluk en blijdschap is, dat zou pas wreed zijn!”
“Maar heeft ze ook geduld?” vraagt de engel.
“Ik wil niet dat ze te geduldig is, want dan zou ze verdrinken in zelfmedelijden en wanhoop.
Als zij eenmaal over de eerste schrik en teleurstelling heen is, kan ze het aan.
Ik heb haar vandaag eens gadegeslagen en ze is eigenwijs en onafhankelijk.
Ze zal haar kind moeten leren leven in haar wereld en dat zal niet gemakkelijk zijn!!
“Maar Heer, ik denk dat ze niet eens in U geloofd!”
God lacht. “Dat is niet zo erg, daar is iets aan te doen. Deze vrouw is precies goed. Ze is net egoïstisch genoeg.”
De engel snakt naar adem, “Egoïsme? Is dat een goede eigenschap??”
God knikt. “Als zij zich niet af en toe kan losmaken van het kind, zal ze het nooit redden.
Ja, dit is een vrouw die ik wil zegenen met een kind dat niet helemaal perfect is.
En ze beseft het nu nog niet, maar zij is degene om jaloers op te zijn. Ze zal namelijk nooit het gesproken woord zomaar voor lief nemen.
Ze zal nooit een stap in de ontwikkeling van haar kind als vanzelfsprekend zien.
Wanneer haar kind voor de eerste keer “Mama” zegt weet ze dat het een wonder is en het ook zo zien!
Wanneer zij een boom of zonsondergang aan haar blinde kind probeert uit te leggen, zal zij het zien zoals maar weinig mensen mijn schepping zien.
Ik zal haar de dingen laten zien zoals ik ze zie — naïviteit, wreedheid en vooroordelen— en ik zal haar de kracht geven er boven te staan.
Ze zal nooit alleen zijn. Ik zal naast haar staan, elke minuut, elke dag van haar leven, omdat ze mijn werk doet. En daarom zal zij ook altijd aan mijn zijde zijn.”
“En wie word dan haar beschermheilige?” vraagt de engel, zijn pen door de lucht balancerend.
God lacht. “Een spiegel zal voldoende zijn!”
(gedicht geschreven door Erma Bombeck)